Xenofeminism manifesto establishes an understanding of alienation that both knows, for example, that particular configurations of matter have combined in such a way that the universe has come to know itself, whilst also embodying that very configuration of matter. It is this estrangement between the constituent of that part of the universe that can be said to know itself and that which can not. It is this estrangement that allows humans to think about concepts that exist outside of experience. It is this alienation that makes abstraction possible.

Vertaling door Google Translate:
Xenofeminism manifesto vestigt een begrip van vervreemding dat zowel weet dat bijvoorbeeld bepaalde configuraties van materie op een zodanige manier zijn gecombineerd dat het universum zichzelf heeft leren kennen, terwijl het ook diezelfde configuratie van materie belichaamt. Het is deze vervreemding tussen het bestanddeel van dat deel van het universum waarvan kan worden gezegd dat het zichzelf kent en dat wat dat niet kan. Het is deze vervreemding die mensen in staat stelt na te denken over concepten die buiten de ervaring bestaan. Het is deze vervreemding die abstractie mogelijk maakt.

An extract from the Xenofeminism manifesto // Een stukje uit het Xenofeminisme manifest

i love my digital overlords

Hoe ziet een cyborg eruit?
Een cyborg is een futuristisch, filosofisch wezen. Ik denk niet dat hij ooit ‘echt’ zal bestaan, maar dat het eerder een concept is of een gedachte-experiment stimuleert. Als ik mijn ogen sluit zie ik een wezen voor mij dat gedeeltelijk organisch en gedeeltelijk kunstmatig is. Een combinatie van vlees, spieren, kabels en algoritmes. Een wezen dat zich kan opladen via slaap ofwel via een stopcontact. Het belangrijke hierin is dat die zowel het natuurlijke als het technologische nodig heeft, die twee kunnen niet los van elkaar bestaan in de cyborg.