Hyperbody is een ontmoeting tussen de woorden hyperlink en het lichaam. Een hyperlink is een verwijzing die men kan volgen om naar een andere plaats te gaan. Hyper als voorzetsel komt van het Griekse Huper 'over; boven de gewone maat' en geeft de bovenmatigheid aan van het basiswoord.
Ik link het voorzetsel hyper aan een volgende stap, aan ‘ergens boven’, aan iets boven het aardse of materiële misschien wel. Voor mij geeft hyper een gevoel van toekomstgerichtheid, van onvangbaar. Het heeft verbindingen met het digitale, het technologische, het virtuele.
Het lichaam is voor mij het organische, biologische, materiële stelsel dat ons menszijn omvat en draagt. Het geheel van onze spieren, botten, cellen, atomen en processen. Maar ook onze gedachtes, behoeftes , gedragingen, etc. vallen voor mij onder dit lichaam.
Het hyperlichaam is een vervlechting van deze twee woorden en hun betekenissen. Het is het volgende lichaam, een virtueel lichaam dat nog wel uit vlees en bloed bestaat of hier een connectie mee heeft, een lichaam dat zich beweegt tussen het materiële en het immateriële.
Hoe ziet een cyborg eruit?
Een cyborg is een futuristisch, filosofisch wezen. Ik denk niet dat hij ooit ‘echt’ zal bestaan, maar dat het eerder een concept is of een gedachte-experiment stimuleert. Als ik mijn ogen sluit zie ik een wezen voor mij dat gedeeltelijk organisch en gedeeltelijk kunstmatig is. Een combinatie van vlees, spieren, kabels en algoritmes. Een wezen dat zich kan opladen via slaap ofwel via een stopcontact. Het belangrijke hierin is dat die zowel het natuurlijke als het technologische nodig heeft, die twee kunnen niet los van elkaar bestaan in de cyborg.